Dinopower. Voordat Mark hierover begon te raaskallen had ik er ook nog nooit van gehoord. Maar, zo schijnt het, bezitten wij “dinopower”. Volgens Mark is het de legendarische kracht om door te stoten en verder te werken wanneer alles even niet mee zit. En om dit een beetje kracht (power) bij te zetten, heeft Mark een drakenpoppetje van Lolo in de bus gezet. Als mascotte. Want “dinopower” moet je uitdragen. Tja.
Qua werk kwamen Mark en ik vandaag terecht in een interessante discussie. Of eerder in kibbels. Want vaak zijn Mark en ik het zoooo eens met elkaar. Dan heeft de één nog niet eens een halve zin gezegd, of dat ander vult hem al aan. De gedachten worden al half aangevoeld door de ander en aangevuld met nog meer leuke slimmigheden. “In the flow” heet dat tegenwoordig. Wij noemen het gewoon: lekker opschieten. Ja. Vaak gaat het zo.
Maar niet altijd.
Soms is mijn tempo (Marie-Louise dus) net een streepje teveel van het goede voor Mark. Want ben ik nogal van de snelle beslissingen en het “allemaal even helemaal over een andere boeg gooien”, Mark is meer van de, “we gooien de kinderen niet met het badwater weg” (het gaat allebei wel over gooien, valt me op).
Zo ook dit keer.
Ik besloot dat het heel handig was als een stuk tekst, van het nieuwe boek van Giraf, anders werd geschreven. Omdat ik de tekst veranderde moest ook (zo gaat dat met prentenboeken) de illustratie worden aangepast. Geen punt voor mij. Ik hou wel van lekker anders. Dus tekende ik een ander Girafje. En verschoof wat regels.
Het was een briljant plan.
Tot Mark het onder ogen kreeg…
Kijk maar.
Geef een reactie