Ze zeggen weleens dat je een meisje bent, Lolo. En dat vind jij heel stom.
Ik snap jou best. Want jij bent een echte kerel. Maar ik begrijp ook dat mensen het soms toch stiekem denken. In ieder geval heel even, voordat jij met boze, grommende stem zegt, dat je een jongen bent. Want jouw lange haren, je grote, mooie ogen, met extreem lange wimpers en je vrolijke kledingkeuze (die je zelf smaakvol uitzoekt, elke ochtend), zorgen dat mensen niet die "stoere zombi-vangende-lego-bouwende-spoorzoeker" zien in jou.
Zelfs als je geschminked bent tot doodshoofd, met bloed en zwarte ogen, kreeg je nog complimenten dat “zo’n schattig meisje, zo gevaarlijk kan kijken.” Ik vind het niet zo erg als mensen dat zeggen. Ik denk dat ik zelf die fout ook zou maken. Veel belangrijker dan dat, is dat ik zie dat je helemaal doet wat jij wilt doen. Dat je eruit ziet zoals jij eruit wilt zien. En dat je geniet. En dat doe je, met volle teugen. En dat je soms gromt als mensen je een meisje noemen. Tja, dat ook.
