Ik hoor bij jou
is het eerste boekje van de serie van pinguïn Max.
Het is een boekje over de liefde. Over houden van. En hoe je dat het beste kunt zeggen, als woorden zo weinig zeggen.
Omdat Ik hoor bij jou ons, ons eerste boekje van Max was, moesten we de hoofdpersonen in het verhaal bepalen. Voor ons waren Max en zijn lief in eerste instantie dan geen pinguïns. Nee. Het waren…
Geiten.
Ja. Geiten. We schilderen regelmatig geiten, vandaar. Zo’n geitenkop heeft karakter. En is prachtig wit.
Geiten dus.
Maar naarmate we verder werkten aan het verhaal, veranderde het boek. Was het eerst nog een prenten-achtig-boek, met maar een paar illustraties. Nu werd het een meer filosofisch boekje, dat een groots thema, op een lichtvoetige manier (ja, daar houden wij van) bekijkt. En het leek ons heel leuk als het boekje barstensvol illustraties werd gevuld.
De geitjes veranderden in die periode ook in pinguïns. Eigenlijk van de één op de andere dag, tijdens het schetsen. (Ja, we schilderen ook vaak pinguïns, dus we blijven stiekem dicht bij onze leest).
Pinguïns dus. Naast de pinguïns waren er twee andere personen in het boek nodig. De wijze IJsbeer was snel getekend; IJsberen tekenden we regelmatig, gewoon voor de lol. Zoals hier met een krantje (wat later ook ongeveer zo voorkomt in Tijd voor jou).
En de andere hoofdpersoon moest ook een poolachtig dier zijn. Een beetje een leuke lobbes. Vandaar een Walrus. Zo’n bruine blob, met z’n zwemvin onder z’n hoofd.
We besloten dat het heel leuk zou zijn als het een “handgeschreven” boekje zou worden. Gelukkig heeft Mark (vind ik, Marie-Louise) een prachtig ouderwetserig handschrift, dat perfect paste bij dit liefdesverhaal.
Ik hoor bij jou is een bijzonder boek voor ons, het leidde voor het eerst tot veel reacties van volwassenen (heel nieuw, heel leuk). We hebben trouwkaartjes met Max gemaakt, het is voorgelezen bij huwelijksinzegeningen en levert ons regelmatig de meest lieve mailtjes op. Dank jullie wel.