En zo begon het allemaal…(Giraf schrijft!)*

Druk, druk, druk. Maar zoooo leuk: het nieuwe boek Giraf schrijft!

We zijn er helemaal vol van.

Het is natuurlijk ook gewoon echt, heel cliché, een feestje om te maken. Om weer Giraf te kunnen tekenen. En de vuurtoren. En het eiland. En om Krook weer rare fratsen te laten uithalen.

Maar het is niet alleen maar koek en ei. Af en toe is het best pittig…

Als je de tekst voor de tweede keer leest bijvoorbeeld.

Lijkt het eerst nog bijna Shakespeare, de dag erna is het eigenlijk alleen nog maar geschikt als kattenbakvulling. Dat komt omdat die eerste versie vol dubbelzinnen zit (dit zijn bijna identieke stukken tekst, in de zin van: “Zeg Giraf, waar ga je heen? Waar ik heen ga? Ja, dat vroeg ik me af, waar ga je nu heen?” Tenenkrommend dus). En dat daarnaast de plot, die in ons hoofd zo helder lijkt, verstopt blijkt te zitten in een massa informatie, die helemaal niet nodig is voor het verhaal. Maar welke zinnen moeten nu weg? En wat moet blijven? Daar komen we niet zo snel uit.

Het storyboard van Giraf schrijft!

En dan is er nog de schok van de hoeveelheid tekst. Als we een Girafje in boekvorm lezen, leest het altijd lekker weg. Maar de hoeveelheid woorden op een A-4 blijkt niet zoveel te zijn. Dat wegstrepen van teksten en heerlijke zinnen of grappige stukjes (kill your darlings heet het met een mooi woord), is vreselijk om te doen. Soms schrijven we nog een woord of stukje zin op een los papiertje, om toch nog maar te kunnen bewaren. Maar voor het prentenboek Giraf schrijft! is tekst en beeld heel goed op elkaar afgestemd: teveel tekst is dodelijk vinden wij.

Dus moet er gestript en gestreept worden. Less is more gonst er deze weken door ons hoofd.

Zeker nu we het storyboard aan het uittekenen zijn. Want beelden zeggen soms zoveel meer dan woorden, wat weer leidt tot nòg meer strepen (help!).

De laatste loodjes...(vlog)

Maar als dan een pagina af is qua tekst. En helemaal los van frutsels en fratsels, maar wèl met leuke woorden, grappige tekstjes of mooie zinnen, dan voelt het of we de wereld aankunnen! Dat gevoel als je een stukje Giraf geschreven hebt dat helemaal klopt, goed is, alles heeft, dat gevoel? Daar kan geen goede fles champagne met Oud en Nieuw tegenop.

Dus slaan we wat goedkope champagne achterover (nee hoor) en worstelen we verder.

Want ‘Giraf schrijft!’ moet af!

nog niet genoeg van Giraf schrijft! lees verder...