Een blog over bloggen. Een tikje fout. Televisie, die mensen filmt, die televisie kijken, is ook niet helemaal mijn ding. Maar waarom consequent zijn? Dus: een blog over bloggen.
Dit is niet de eerste keer dat we bloggen. We hebben jarenlang geblogd. Over ons werk. Over de kinderen. Hé, ongeveer zoals hier dus! Bloggen is iets dat we met veel plezier deden, dus het blog-sprookje had van ons nooit hoeven eindigen (het is toch niet voor niets “en ze leefden voor altijd gelukkig samen?”).
Maar… We blogden op, het inmiddels beruchte, web-log.nl. Dit zegt je misschien niets. Wees blij. Heel blij.
k zeg?’
Inmiddels type ik, Marie-Louise, alvast wat verhalen in de blog, zodat jij als jij op onze site komt ook daadwerkelijk wat te lezen hebt (ik probeer je eigenlijk te geven waar ik zelf altijd naar op zoek ben in een website: lezen, kijken en lachen).
En we beloven bij deze plechtig dat we nooit meer weggaan.
Behalve als wordpress besluit om word-press te worden.
Op een dag, zo luidt dit sprookje namelijk, moest web-log verhuizen. Als eerste zou het zijn web-log-streepje kwijt raken. Dan een kleine verhuizing van werken met typepad naar wordpress. En dan weer heerlijk doorwerken aan de verhuisde blog. Yes!
Maar, zoals elk sprookje waren er donkere wolken boven het geluk van de hoofdpersonen. Hier geen happy end, maar een fatalistische Grimm-versie: Web-log en daarmee al zijn bloggers ging ten onder en verdween compleet van de aardbodem.
Wie de slechte was uit dit sprookje is ons nooit helemaal duidelijk geworden (meer over deze geweldige ondergang vind je op wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Web-log).
Dit betekende dat onze blog niet goed verhuisd werd. Maanden onbereikbaar was. En daarna niet meer in te gaan. Een heel, heel klein deel van de tekst konden we nog achterhalen, maar zoals elke beginneling hadden we niets opgeslagen.
Plop.
Weg.
Het idee om alles weer op te starten en opnieuw, weer met een lege blog te beginnen, was een tijd lang absoluut niet iets waar we blij van werden.
Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. En deze oude wijsheid geldt zelfs voor digitale uitingen, zoals het schrijven van blogs.
Dus hebben we besloten dat 2015 het jaar wordt waarop we weer opnieuw starten. Dit keer met wordpress.
Dus nu heel, heel veel uitzoekwerk (want de leuke slagzin: begin een blog in vier simpele stappen, moet wettelijk verboden worden).
En een Mark, die af en toe met z’n hoofd tegen het bureau slaat en dan jammert: ‘Waarom doet dat stomme programma niet gewoon wat ik zeg?’
Inmiddels type ik, Marie-Louise, alvast wat verhalen in de blog, zodat jij als jij op onze site komt ook daadwerkelijk wat te lezen hebt (ik probeer je eigenlijk te geven waar ik zelf altijd naar op zoek ben in een website: lezen, kijken en lachen).
En we beloven bij deze plechtig dat we nooit meer weggaan.
Behalve als wordpress besluit om word-press te worden.
Geef een reactie