Bij de eerste zonnestralen slaat in deze familie de gekte toe: Mark MOET de bus wassen. En, pedagogisch verantwoord als hij is, vindt hij dat iedereen dan “gezellig mag” helpen (goed voor het moreel). Kids helpen. Maar wel geheel eigen stijl.
Aan het eind van de rit: 1 schone bus. Eén verkleumde zoon met water tot onder zijn oksels (‘Kijk mamma dat water kruipt zelf mijn mouwen in. Koud hoor’).
Twee natte dochters (‘Gek hoor. Ging echt per ongeluk. Wist ik toch niet, dat als je op jezelf spoot je ook echt nat werd?!? En wat maken mijn schoenen nu toch een gek sompig geluid. Kan ik ze morgen wel weer aan?’).
En één verdwenen zoon van vijftien, die de benen heeft genomen tijdens het zemen. Eén dochter, die vooral heeft getest hoelang sponzen op de bus kunnen blijven plakken.
En tot slot één uitgeputte man, die 10 minuten met zijn hoofd op de tafel moet leunen, voor hij zacht mompelt: ‘De volgende keer weer met z’n allen…. Maar dan door de wasstraat...’
Geef een reactie