Thee. Ik ben dol op thee drinken.
De verplichte twee liter water per dag wordt door mij ruimschoots overschreden in koppen thee.Ik drink dan ook veel verschillende soorten thee. In vele spannende smaken. Gedroogd en vers. Lavendel, cichorei, vanille, kurkuma alles wil ik weleens uitproberen.Laatst las ik dat thee drinken van verse munt en honing “wijventhee” wordt genoemd. En met vrouwen, die wijventhee drinken, daar wil je als man niet mee dood gevonden worden op een terras. Ai…
Gelukkig heb ik niets meer te bewijzen op het terrasjes-vlak en pluk ik dus regelmatig uit de tuin takken vol munt. En zet er grote glazen vol van. Lang leve de wijventhee! Ik drink vooral groene thee.
Al ver voordat ik te horen kreeg dat groene thee drinken “enorm” gezond is. Vol anti-oxidanten en meer supergoeds. Ik drink het eigenlijk alleen maar omdat ik lekker vind.
Nu is de keuze voor groene thee drinken in mijn geval ook vrij logisch. Zwarte, gebrande thee smaakt in mijn beleving veel te veel richting koffie. En alles dat ook maar vaag naar koffie smaakt vind ik ronduit vies.
Misschien komt dat dan wel weer omdat ik één keer koffie heb gezet voor mezelf.
Het was vlak voor een tentamen. Ik stond enorm te wurmen aan het koffiezetapparaat. En had in al die tijd niet gekeken hoe je koffie nou daadwerkelijk zette. Daarnaast had ik na het doorleren de hele nacht ook niet een superhelder blik op de zaken. Kort door de bocht: ik bleek geen filter in het koffiezetapparaat te hebben gestopt, het prutje had de dikte van yoghurt en rook vreselijk. Maar de tijdsdruk van het naderende tentamen èn de vermoeidheid van een nacht doorleren zorgden ervoor dat ik, met mijn ogen dicht, het hele drabje naar binnen goot.
Ik haalde een 7,7.
Maar het drinken van die zwarte bak bitterwarme vloeistof vol gruis, heeft ervoor gezorgd dat de geur van gebrande bonen me doet rillen. Zelfs iemand zoenen die net een kop koffie op heeft, vind ik al een opgave (sorry voor iedereen, die nu denkt: ‘goh, dat was ik.’ Ja, jij was het, maar het zij je vergeven).