de schapen gieren het uit
Thomas wil niet jaloers zijn, het grappige prentenboek over de lente!
"Thomas" is ons allereerste boek dat is uitgegeven. Het is een vrolijk prentenboek, wat zich afspeelt in de lente. We schreven het voor onze onze oudste zoon, toen hij het zo moeilijk had met zijn nieuwe zusje. Hij gromde naar haar. Ja, hij vond haar wel lief zei hij, maar ze moest niet aan zijn mamma komen.
Ons kind was jaloers. Logisch. Het is niet niets; zo’n kleine indringer in huis, in de vorm van een schattig baby zusje. Een leuk voorleesboek over jaloers zijn leek ons, (toen al dol op kinderboeken), een goed idee. Maar we vonden het niet. Ja, er waren wel boeken over jaloezie. Genoeg zelfs. Maar we vonden alleen maar boeken, die lieten zien dat diegene op wie je jaloers was niet leuk of lief was. Of het werd zo'n zwaar en verdrietig verhaal.
Wij houden wel van een beetje humor en laten we wel wezen: jaloezie is vervelend, vooral voor diegene die jaloers is, maar het is niet dramatisch erg. Dus besloten we zelf een boek te schrijven. Eentje vol humor. Eentje over jaloers zijn op een leuk iemand. Eentje met een licht, happy end. Dit werd "Thomas wil niet jaloers zijn". Een echt lente prentenboek over een jaloers schaapje dat moeite heeft met het veel grotere schaap Romeo.
Omdat we er een vrolijk boek van wilde maken, besloten we om de schaapjes niet al te realistisch te tekenen, maar “vrij”, met een lichte toon. Zo kregen onze schaapjes gekleurde beentjes, werd de boerderij, waar de schaapjes geschoren werden, een vrolijk hutje met groene scharen-wapper-vlag en zit er veel kleur in het boek.
Natuurlijk was het niet moeilijk om de humor in dit verhaal te krijgen. Met een peuter in huis was het snel vast te stellen wat het aller grappigste ter wereld was: BLOOT! Dus worden de schaapjes in dit prentenboek in de lente geschoren en werd er flink gelachen door de kudde om al die naakte lijven. De schutbladen (wij houden van schutbladen vol tekenen), hebben we gebruikt voor de kudde giechelende schaapjes. Voor en na het scheren. Want als er wat te lachen valt, dan moeten we dat natuurlijk zo vaak mogelijk doen.
giechelende schaapjes met warme jasjes
naakte schaapjes!
In het jaar, dat Thomas, het prentenboek over de lente, verscheen werd door Elsevier genoemd als één van de prentenboeken, die je gelezen móest hebben. Het werd vertaald in het Deens, Koreaans en Zweeds.
Maar het aller-aller-belangrijkste: het werd gelezen door heel veel kinderen. En door onze zoon. Die het boek maandenlang elke avond voorgelezen wilde hebben.Tot hij het compleet uit zijn hoofd kende. En hij het op een dag met zijn zusje tegen zich aan voorlas (voorlas was eigenlijk uit zijn hoofd opzeggen, maar toch).