Laat je Mark even alleen met wat verf en kwasten.
Verwacht je niet dat hij iets anders beschilderd, dan het doek dat in de studio klaarstaat.
Onder zacht gemompel dat ongeveer zo klonk: ‘Laat mij lekker kliederen. Ik denk dat ik al vanaf mijn vijfde ofzo eens een jas wilde vol schilderen.’ Kreeg de jas een regenboog, een zak met grasmotief (aan de voorkant) een mouw met een blauwe band (ook voorkant). En als klap op de vuurpijl vijf kinderen, die niet naast hem willen lopen (‘Hij was al gek pappa, maar dat wisten wij dan alleen,’ verzuchtte middelste dochter. ‘nu kun je het ook gewoon nog ZIEN.’)
O ja. En het doek? Het doek is nog steeds leeg.
Geef een reactie